Na de kerstdagen.

De kerstmaaltijden.

Wat een rust na woelige tijden. Ik geniet ervan…. en verbaas me. Elk jaar laat ik me toch weer opjutten door de receptenbladen van de supermarkten. Ik kijk in de weken voor kerst lekkerbekkend naar al die mooie plaatjes en fantaseer over een fantastische kerstmaaltijd. Ruim een week van te voren begint het grote inslaan. Eerst naar de Lidl om houdbare zaken te halen, lekker goedkoop. Daarna naar de eigen supermarkt voor allerlei liflafjes. Eerste kerstdag komen er 18 eters, dus laat ik nog maar wat extra meenemen. En Theo houdt van rollade, daarom ook nog een flinke rollade bij de boodschappen.

De dag voor kerst gaat manlief voor een gewoon brood en een pak melk naar de winkel en begin ik voor acht uur met het bakken van twee appeltaarten, want die vinden ze zo lekker. Na de taart gaat er meteen een kaasquiche de oven in, is zo lekker handig want die kun je ook koud eten. Meteen na de quiche moet de rollade de oven in. Tussendoor snijd ik de ingrediënten fijn voor twee salades, kook ik twee soorten soep en als laatste maak ik een Spaanse aardappeltaart. Het is inmiddels half een. Er staat een hoeveelheid eten klaar waar je een heel weeshuis van kunt voeden.

Eerst weer de sociale werkvoorziening.

Na het middageten ben ik nog niet klaar, want ik moet nog naar de sociale werkvoorziening. 
Ik schreef de vorige keer over het blad voor de kringloopwinkel. Dat is dus helemaal misgelopen. Op donderdag, precies een week voor kerst waren de 200 exemplaren klaar. Ik haalde ze op, bladerde er even door heen en zag dat de foto's te donker waren, Verder leek het in orde. 

Zaterdag was er tijd om de bladen verzendklaar te maken. Ik begon met dubbelvouwen, maar dat ging best moeilijk. Dus toch maar eens goed de inhoud bekijken.Och heden; het blad had 20 pagina's gekregen in plaats van de oorspronkelijke 18. De laatste regel van de eerste pagina stond op de tweede. Vervolgens zijn er foto's versprongen en vastgeplakt aan de kop op de volgende pagina. Kortom, het was een zootje. Eerst dacht ik er nog over om de boel toch maar te versturen, maar dat kon natuurlijk niet. 
Op maandagochtend, na een telefoontje, ging ik met mijn doos bladen naar de werkvoorziening terug. De chef snapte best, dat het zo niet verzonden kon worden. We spraken af dat voor woensdag de nieuwe exemplaren (met lichtere foto's) gereed zouden zijn. Dat lukte inderdaad. Dinsdag om drie uur kon ik de spullen ophalen en zouden de 50 folders ook klaarliggen. 50 Folders? Ik had er 500 besteld. Er lagen 200 bladen van 18 pagina's klaar met weer te donkere foto's. En excuses voor die 50 folders. Er was een nulletje vergeten. Morgen zou de rest klaarliggen. Ik kreeg op dat moment lichte moordneigingen. Zo dol had ik het nog nooit mee gemaakt. Die avond heb ik de post meteen klaargemaakt.

Woensdag na het middageten moet ik daarom weer naar de werkvoorziening. De bladen moeten dezelfde dag nog gesorteerd worden, zodat ze meteen na kerst bezorgd kunnen worden. Er liggen nu ook 450 keurige folders klaar. 
Ik neem me voor de kopij de volgende keer in PDF op te maken met foto's in grijstinten. Dit  kan dan via de mail opgestuurd worden, want bij de werkvoorziening valt er toch niets meer te controleren of te wijzigen.
Na dit alles is de middag half om. Ik fiets naar huis en stap een uurtje in bed om wat energie op te doen voor kerstavond.