Zeehonden.

Het grootste deel van mijn leven heb ik zeehondjes alleen in gevangenschap kunnen bekijken: Ecomare, de dierentuin, het Dolfinarium. Soms gingen we vanuit Den Oever te vissen op het wad. Dan zouden er zeehonden op de zandbanken moeten liggen, maar we hadden steeds pech.

Het is een jaar of tien geleden dat daar plotseling verandering in kwam. Ik weet nog dat we op een mooie dag in zee zwommen tussen Bergen en Egmond. Ineens zag ik een soort bal in het water, niet ver van ons af. Het leek wel een pothelm. ‘Kijk nog eens goed’, zei manlief. En warempel, het was een zeehond die ons nieuwsgierig aan het observeren was. Ik vond het een reuze ervaring. En daarna zagen we ze bijna elk jaar. Bij Egmond aan Zee waren in september bij laag water garnalenvangers actief. Wij wandelden daar en zagen zeehonden die hun deel van de vangst probeerden in te pikken.

De meest bijzondere ervaring was op die warme dag in september. Wij fietsten in de loop van de middag nog even naar het strand, een badpak in de fietstas want je weet tenslotte maar nooit. Toen we op het strand kwamen was het behoorlijk dampig. We konden maar weinig zien om ons heen. Maar het zeewater had een heerlijke temperatuur. Dus trokken we de zwemkleding aan en genoten van de zee. En toen kwam die zeehond uit de mist tevoorschijn. Op een afstand van zo’n tien meter bleef hij om ons heen zwemmen. Door de mist leek het of we daar alleen met zijn drieën waren. Het voelde als een mooie droom.

Basaltblokken zijn bijna verleden tijd.     Het zand rukt op vanuit het zuiden.

Vandaag, op onze vrije dag, zijn we weer op de fiets gestapt richting de Hondsbossche. Van verschillende kanten hadden we gehoord dat er een grote groep zeehonden aan de noordkant van de waterwerken op het zand lag. Door de polder zijn we naar Burgervlotbrug gefietst en vandaar naar Petten. Daar is een informatiecentrum. Vroeger heette dat ‘De Dijk te Kijk’. Maar dat klopt binnenkort niet meer, dus is de naam veranderd in ‘Zand tegen Zee’. De tentoonstelling geeft een mooi beeld van verleden, heden en toekomst. Daarna zijn we naar het zuiden gegaan, langs de dijk en toen het mogelijk was eroverheen naar de zeekant. Vanaf het noorden is daar prima te zien hoe groots en bijzonder het allemaal wordt. Maar het leukste is; er lagen inderdaad zeehonden op het zand, meer dan veertig. Hier wordt je echt enthousiast van.