Het is al een tijd geleden dat ik in een groepje creabea's regelmatig heerlijk aan het werk was met allerlei hobbymaterialen. We maakten meestal wenskaarten die verkocht werden binnen de kring van kerk en bekenden. De opbrengst ging naar een goed doel. Zo hebben we een tijdje theezakjes gevouwen; uit verpakkingen van theezakjes sneed je met een malletje een vierkant stukje papier. Als je een aantal van dezelfde vierkantjes had, vouwde je ze op een bepaalde manier op, zoals bij de 'origami'techniek en kon je de stukjes aan elkaar lijmen. Er ontstonden mooie, geometrische vormen die je vervolgens op een kaart plakte. Iedereen spaarde theezakjes voor ons. Ze kwamen met zakken vol binnen omdat het drinken van smaakjes éénkops-thee plotseling een grote vlucht nam. Het leuke van theezakjes vouwen was dat de kosten zo ongeveer nihil waren.
Toen die hype over was, ontdekten we weer een andere techniek en gingen opnieuw enthousiast aan de slag. Meestal kostte de hobby flink geld, want de handel was zo slim om steeds nieuwe technieken te introduceren en dan daarbij passende materialen en gereedschappen aan te bieden voor grof geld. En dan kon de kostprijs van je wenskaart behoorlijk oplopen, want als je tien dezelfde kaarten had gemaakt was je er wel weer klaar mee. Zodoende was de lol van het kaarten maken op een gegeven moment helemaal over.
Op Pinterest ontdek ik werkstukken onder de naam Mixed Media Art, een techniek waarmee je heerlijk kunt werken met waardeloze materialen. Er worden de mooiste creaties gemaakt van papier dat rijp is voor de oud-papierbak. Met gebruikte theezakjes kun je je product een old-look geven. Je maakt zelf uit wat voor gereedschap of materiaal je gebruikt. Kortom, perfect voor iemand die geen zin heeft in een dure hobby. Als er dan ook nog een werkstuk voorbij komt met de titel 'Versier Eens Een Man' ga ik aan de slag.
Ik verzamel wat oude kranten en reclame folders. In een glossy staat een foto van een mooie, rossige jongen met krullerig haar. Om te beginnen plak ik met stijfsel gescheurde repen krant op een stuk karton. Nadat de stukken krant wat kleur hebben gekregen met waterverf komt het portret van de mooie jongen erop. Eigenlijk is het zonde om zo'n mooie jongen zo om te turnen met stift. De rest is afgemaakt met gescheurde stukken kleur uit kledingfolders. Met een slingertje van vlaggetjes aan een echt touwtje zet ik de titel erop. Leuk om te doen en de kosten zijn niet het vermelden waard.
Tja, dan staat er een interview in een glossy met een BN-er. Ik ben niet gek op deze man en op zijn uitspraken al helemaal niet. De statements die hij maakt staan door het hele artikel heen, gedrukt in een groot lettertype. Dat vraagt om een werkstuk natuurlijk.
De basis is een stevig stuk aquarelpapier met een muziekblad uit een afgedankt muziekboek erop geplakt. Als dit droog is plak ik het hoofd erop en versier het geheel met de uitspraken van meneer. Als dat klaar is gaat er een laagje gesso over, waarbij ik het hoofd ontzie. Hierna kan het grote versieren beginnen. Het is een beetje flauw allemaal, maar wel heel leuk om te doen.
Toen die hype over was, ontdekten we weer een andere techniek en gingen opnieuw enthousiast aan de slag. Meestal kostte de hobby flink geld, want de handel was zo slim om steeds nieuwe technieken te introduceren en dan daarbij passende materialen en gereedschappen aan te bieden voor grof geld. En dan kon de kostprijs van je wenskaart behoorlijk oplopen, want als je tien dezelfde kaarten had gemaakt was je er wel weer klaar mee. Zodoende was de lol van het kaarten maken op een gegeven moment helemaal over.
Op Pinterest ontdek ik werkstukken onder de naam Mixed Media Art, een techniek waarmee je heerlijk kunt werken met waardeloze materialen. Er worden de mooiste creaties gemaakt van papier dat rijp is voor de oud-papierbak. Met gebruikte theezakjes kun je je product een old-look geven. Je maakt zelf uit wat voor gereedschap of materiaal je gebruikt. Kortom, perfect voor iemand die geen zin heeft in een dure hobby. Als er dan ook nog een werkstuk voorbij komt met de titel 'Versier Eens Een Man' ga ik aan de slag.
Ik verzamel wat oude kranten en reclame folders. In een glossy staat een foto van een mooie, rossige jongen met krullerig haar. Om te beginnen plak ik met stijfsel gescheurde repen krant op een stuk karton. Nadat de stukken krant wat kleur hebben gekregen met waterverf komt het portret van de mooie jongen erop. Eigenlijk is het zonde om zo'n mooie jongen zo om te turnen met stift. De rest is afgemaakt met gescheurde stukken kleur uit kledingfolders. Met een slingertje van vlaggetjes aan een echt touwtje zet ik de titel erop. Leuk om te doen en de kosten zijn niet het vermelden waard.
Tja, dan staat er een interview in een glossy met een BN-er. Ik ben niet gek op deze man en op zijn uitspraken al helemaal niet. De statements die hij maakt staan door het hele artikel heen, gedrukt in een groot lettertype. Dat vraagt om een werkstuk natuurlijk.
De basis is een stevig stuk aquarelpapier met een muziekblad uit een afgedankt muziekboek erop geplakt. Als dit droog is plak ik het hoofd erop en versier het geheel met de uitspraken van meneer. Als dat klaar is gaat er een laagje gesso over, waarbij ik het hoofd ontzie. Hierna kan het grote versieren beginnen. Het is een beetje flauw allemaal, maar wel heel leuk om te doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten