Prachtige herfst.

Na een heerlijke nazomer is de herfst gekomen. Prachtige kleuren zien we plotseling aan de bomen verschijnen. Dat smeekt om een grote fietstocht. maar er is steeds weinig tijd beschikbaar. De badkamerverbouwing is inmiddels wel afgerond; we wanen ons nog steeds een beetje te gast in onze nieuwe wasruimte met royaal badmeubel, zwevend toilet en glazen douchewand. Vooral die douchewand is angstig. Manlief zwiebert er nog steeds tegenaan als ie in het duister van de nacht de kortste route naar het toilet neemt en ik wantrouw al dat glas nog een beetje. Stel je voor dat het in duizend stukjes uit elkaar spat en je staat daar op je blote voeten onder de douche ...

Inmiddels zijn alle vreemde gasten weer verdwenen uit ons huis en kunnen we met een gerust hart op pad. Verleden week zijn we na koffietijd op de fiets de duinen ingetrokken: ten noorden van Bergen erin en daarna de afslag genomen naar Bergen aan Zee. Daar is ruim de gelegenheid om iets te eten. Dat deden we dan ook op het terrasje naast de strandopgang, uit de wind en in het zonnetje. Hierna fietsen we aan de zuidkant het duin weer in. Bij 't Woud, tussen Bergen en Egmond kom je er uiteindelijk weer uit.

De duinen ten noorden van Bergen aan Zee zijn in de herfst naar onze mening het mooiste stuk duin van Nederland. De zuidkant heeft een compleet andere uitstraling, maar het is er ook prachtig. Hier kun je wilde paarden en Schotse Hooglanders tegen komen. Meestal lopen de paarden ver van de fietspaden vandaan. De Hooglanders houden er wel van om langs de paden te grazen en uit te rusten. Het advies is om zeker 25 meter bij de dieren vandaan te blijven, maar dat is logistiek onmogelijk in zo'n geval. Ook nu moesten we er weer pal langs, maar dat houdt de spanning er een beetje in zullen we maar zeggen. We hebben nog nooit mee gemaakt dat een beestje ons bedreigde. 

Voor deze week hebben we het plan opgevat op de Veluwe te gaan fietsen. We moeten toch nog op familiebezoek in Apeldoorn. Dan kunnen we meteen genieten van de herfstpracht op de Veluwe. Op maandag is het prachtig weer maar naar ons idee is het dan altijd veel te druk op de weg. Ook dinsdag zal het nog even rustig herfstweer zijn  volgens Gerriten hebben we bovendien de tijd aan onszelf. De afspraak met Apeldoorn is snel gemaakt. 

Voor elf uur willen we in Apeldoorn zijn. De reis duurt normaal anderhalf uur. Manlief zet de fietsen in de auto en om kwart voor negen zijn we op pad met het idee dat het op de weg wel mee zal vallen. Maar dat hebben we geweten. We zijn nog niet ver van huis als de matrixborden boven de weg onze snelheid beginnen te beperken. Al snel staan we meer stil dan dat we rijden. Vooral op de ring van Amsterdam is het een ramp. Enfin, om kwart over elf arriveren we eindelijk in Apeldoorn. Ons familiebezoek duurt daardoor niet veel meer dan een uur. De volgende dag lezen we in de krant dat er op deze dinsdagochtend weer een filerecord was.

Voor onze fietstocht parkeren we de auto in Hoog Soeren. Het dorp ligt midden op de Veluwe. Er zijn geen andere fietsers (lees e-bikers) op pad en dat is heerlijk, niet elke keer een pingel achter ons van mensen die willen passeren. Op ons gemakkie rijden we over heidevelden, door prachtig verkleurende bossen, heuveltje op, heuveltje af. Overal is de grond zwaar omgewoeld. De zwijnen kunnen nooit ver weg zijn, maar zoals altijd zien we geen enkel beestje.

Om drie uur komt de beloofde motregen eraan. We zijn net ten zuiden van Hoenderloo en rusten er juist even uit. Door een steeds donker en natter wordend bos fietsen we terug. De wind trekt iets aan. De bladeren zweven plotseling met bosjes naar beneden. Het fietspad is steeds moeilijker zichtbaar door de invallende schemer en het vallende blad. We voelen ons niet meer welkom in het bos en laten het achter voor de dieren. We fietsen in één ruk terug naar de auto.

Fietsknooppunten: 10-38-41-42-44-15-14-13-12-7-6-43-42-41-38-10.