Plastic tasjes.

Elke vrouw herkent dit wel: je gaat voor je dagelijkse boodschappen naar de supermarkt. Onderweg besluit je om ook even een andere winkel binnen stappen, een kledingwinkel bijvoorbeeld. Want het is koud buiten en je bedenkt dat je nu echt een nieuwe, warme trui nodig hebt. Er hangt er een mooi exemplaar dat past en ook nog eens goed staat. Vervolgens sta je bij de kassa met de nieuw verworven aanwinst in de ene hand en de boodschappentassen in de andere hand. Dan vraagt de verkoopster: “Wilt u een tasje?” 

’Oeps’, denk ik in zo'n geval, ‘dat heb ik niet meegenomen.’ Nu gaat het me niet om de 10 cent die je voor een plastic tasje moet neertellen.  Ik ben een groot voorstander van het verminderen van de plastic afvalberg en vind het daarom prima dat we iets voor een plastic tasje moeten betalen. Maar als ik elke keer weer een plastic tasje koop, vermindert die afvalberg niet. Ik kan mijn nieuw verworven kledingstuk natuurlijk ook in de smoezelige boodschappentas mikken. Maar daar gaan straks vochtige pakken melk en vleesverpakkingen bovenop. Ik denk niet dat het nieuwe kledingstuk dan erg fris zal blijven.

Je moet dus een plastic tasje van thuis meenemen, maar de plastic-tasjes-voorraad in de voorraadkast is inmiddels heel klein geworden. Een landelijk bekend warenhuis heeft op haar één-euro-stelling regelmatig opvouwbare tasjes in een hoesje. Het zijn heel handige gevallen, ware het niet, dat de stiksels waarmee de tasjes in elkaar gezet zijn heel beroerd van kwaliteit zijn. Een nieuw kledingstuk erin verpakken lukt wel, maar doe je je zwaardere aankopen in zo'n tasje, dan begeven de naden van het hengsel het heel snel. En waar moet je dan weer heen met al je losse spullen. Dus loop je met alle aankopen onder je armen geklemd zo snel mogelijk naar je fiets met zijtassen.

Op zolder ligt nog een lap stevige tijk, ooit gekocht om er een fleurige strandtas van te maken. Die strandtas, daar ben ik nooit aan toegekomen omdat er in de supermarkt ineens grote, handige strandtassen met rits te koop waren. Deze lap moet ik nu maar eens gebruiken om tasjes van te naaien, bedenk ik bij mezelf. Dan stop ik ze in de boodschappentas voor het geval dat ik weer onverwachts een andere winkel dan de supermarkt binnen stap.

Het maken van deze tassen gaat heel eenvoudig. Je hebt een stevige lap stof nodig, een naaimachine en een klein beetje tijd.

Ik heb lappen geknipt van 50 cm. hoog en 75 cm. breed. Elke lap is met de goede kant naar binnen dubbel gevouwen tot 50 cm. hoog en 37½ cm. breed. De stof is op elkaar gestikt, zodat je een buisvorm krijgt. De naad moet je wel afwerken, met een zigzagsteek of met een platte zoom. Eén kant van die buis wordt de bodem, dus ook dichtnaaien en afwerken. Aan de bovenkant stik je een brede zoom. De hengsels zijn gemaakt van een repen stof van 45 x 10 cm. Deze repen vouw je in de lengte dubbel met de goede kanten op elkaar. Je stikt de naad dicht en keert de stof om. Zet de hengsels goed vast op de zoom aan de bovenkant van de tas en Klaar is Keesje.
Nu moet ik niet vergeten om de tassen mee te nemen als ik op pad ga ...