Voordat er een verbod kwam op de gratis plastic tasjes,
werd alles wat je kocht erin verpakt en had je een overvloed van die gevallen. In veel winkels was je zelfs verplicht om de tasjes te accepteren, dan konden ze zien dat je
betaald had voor je spullen. Hoe zouden ze dat trouwens nu weten?
Ondertussen
hadden we thuis een flinke voorraad tasjes. Iemand kwam op het creatieve idee
om de tasjes in een lange reep te knippen en ermee te breien of haken. Er zijn duurzame en sterke tassen van gehaakt waarmee je dan weer je boodschappen gaat kopen. Het ziet er bovendien ook nog leuk uit, over hergebruik gesproken.
Dus mocht iemand nog veel tasjes in huis hebben, dit is een leuke bestemming voor de overtollige tasjes.
Op internet
laten diverse blogs zien hoe je eenvoudig een lange draad knipt van een
tasje, deze bijvoorbeeld:
Ikzelf
gebruikte de tasjes om het plastic afval in te verzamelen dat naar de milieustraat moest. Dan hoefde je daarvoor geen nieuwe plastic zakken te
gebruiken. Bij de huidige schaarste maak ik gebruik van lege broodzakken e.d. Soms
fiets ik met een tas vol gevulde plastic brood- en appelzakken naar de afvalcontainer. Volgend
jaar wordt het allemaal weer anders; dan gaat het plastic in de grijze container thuis en
moeten we met ons restafval naar de milieustraat. Over omdenken gesproken …
In de
krant lees ik van een supermarkt die zoveel mogelijk zonder
verpakkingsmaterialen werkt. Daar krijg je je brood dus weer zo mee. Dat doet
me aan vroeger denken. De bakker, de groenteboer, de melkboer en de kaasboer
kwamen allemaal gewoon aan de deur. Mijn ma droeg een schort met voorop een grote zak
waarin haar portemonnee verstopt zat. 's Morgens ging regelmatig de bel. De broden werden bloot van de bakker gekocht en in de broodtrommel gestopt. De groente werd op de kar afgewogen en in een mand gedaan.
De melk kocht mijn ma in glazen flessen die de volgende dag weer mee terug
werden gegeven. Andere mensen lieten rauwe melk in een
kannetje scheppen. De melkboer had hiervoor een grote melkkan bij zich met een
opscheplepel op maat. Verpakkingsmaterialen kwamen
er niet aan te pas.
Willen we echt duurzaam doen, dan moeten we weer naar die situatie terug. Maar dat betekent in deze tijd dat je allerlei potten, flessen, lappen en katoenen tasjes meeneemt naar de supermarkt, de leveranciers komen niet aan de deur.
Op dit moment zie ik dat nog niet echt zitten. Wel heb ik tijdje geleden een lap gekocht waarin je je broodje verpakt als je op pad gaat. Ik ben serieus van plan om dat geval te gaan gebruiken. Het begin is er dus met mijn stoffen tasjes en mijn lunch-wrap.
lunch-wrap, onder andere te koop bij 'Waar'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten