Vlak voor de badkamerverbouwing hadden we onze slaapkamer ook helemaal ontmanteld. Het was wel nodig ook. Doordat we ooit met zoveel mensen in één huis woonden, was er heel veel spul van onszelf in onze grote slaapkamer gestouwd. Eén muur was helemaal gevuld met boekenplanken aan een ophangsysteem. Om het stevig te maken had manlief toch al gauw zo'n dertig schroeven in de muur geboord. De planken stonden vol met lesboeken en opbergdozen. Na zijn pensionering zijn de boeken beetje bij beetje verdwenen. Bovendien had hij een eigen werkkamer in gebruik genomen. Zodoende keken we, als we wakker waren, tegen een muur aan met allemaal lege planken. Dit voorjaar kon Mientje, die nu opbergruimte nodig heeft, de planken prima gebruiken. En keken wij plotseling tegen een lege muur aan waarin allemaal pluggen zichtbaar waren. Het zag er ineens niet meer uit met op het behang duidelijk de sporen van dood gemepte muggen en poepende spinnen.
Laminaat, behang en verf hebben we op een verloren middag uitgezocht. Voor het eerst in ons leven waagden we ons aan behang met een patroon. Het was een hele klus om dat er goed op te lijmen, maar het eindresultaat mocht er zijn. Ik ben er in ieder geval best wel trots op. We slapen nu tussen het riet. Als dat niet rustgevend is ...
Gordijnen erbij kiezen was ook prima te doen. Al moet ik iedereen aanraden niet naar de Kwantum te gaan. Ik had voor het eerst van mijn leven besloten om de gordijnen te laten naaien.De computer moest het aantal banen uitrekenen en op een breedte van 230 cm. kwam het intelligente apparaat uit op vier banen (=580 cm. breed). Ter plekke besloot ik om de gordijnen zelf maar weer te gaan naaien, want zo'n onzin had ik nog nooit gehoord. Dus ik heb 3 banen stof besteld en moest daar 3 weken op wachten, want het moest elders geknipt worden. Dat schijnt tegenwoordig te moeilijk te zijn om in de winkel te doen. Bij aflevering bleek ik 20 cm. extra te hebben gekregen. Leuk, ware het niet dat er op 40 cm. van het eind een baldadige knip midden in de stof zat.
Enfin, de gordijnen hangen nu naar tevredenheid en bij de Kwantum bestel ik geen gordijnen meer.
Hierna komt het op de meubilering aan. Ons grenen bed onder het wuivende riet kan nog jaren mee. Het ladekastje ernaast, van manlief, kan echt niet meer in zo'n nieuwe slaapkamer. Maar hij vindt het niet nodig om goede spullen weg te doen. Gelukkig heeft kleindochter Tis nog een kastje nodig.
Op een vrijdag, als de vloer uit onze badcel gejekkerd wordt en de herrie binnen niet om te harden is, heb ik manlief liefjes voorgesteld om eens mee naar IKEA te gaan. Normaal weigert hij zo'n oneerbaar voorstel resoluut, maar nu is ie er warempel voor te porren. IKEA heeft een slaapkamerserie (Hemnes) die ik wel aardig vindt. Het lijkt me leuk, twee zwarte nachtkastjes en een bijpassende spiegel. Maar in de winkel valt dat toch wat tegen. We bekijken het eens en ik denk bij mezelf: 'mmm, in het rood vind ik zo'n kastje heel wat mooier, maar hoe past dat nou weer bij ons bed'. Manlief heeft dezelfde gedachte want hij spreekt hardop uit wat ik denk. We kijken elkaar eens aan. Wel, we doen het. Ook de spiegel, alleen in het zwart verkrijgbaar, valt tegen. Plotseling valt mijn oog op een ovaal smeedijzeren geval, heel groot en met krullen aan de rand. Verdraaid, dat is een leuke. Laten we eens gek doen. Zo komen we thuis met steenrode nachtkastjes en een zwarte, smeedijzeren spiegel.
Het resultaat valt niet tegen. De spiegel hangt een beetje in de hoek naast het stopcontact. Maar helemaal af is het nog niet. Want waar laat je je kam e.d. en waar leg je je scheerapparaat te laden. Op internet is geen leuke oplossing te vinden. Dan de kringloop maar, maar in eerste instantie zien we daar ook niets. Ik weet niet precies wat ik zoek. Tot er een mooi rond houten tafeltje staat op smeedijzeren pootjes. Dat is het! Het kost € 3,75 en een potje zwarte lak om er een nieuw tafeltje van te maken.
Voor de kammen en borstels wil ik een mooie glazen pot in recycle-glas dat een beetje groenig is, past mooi bij het wuivende riet. Maar die heb ik nog niet gevonden. Wel ligt er in de kringloop een wit oma-kleedje dat prachtig op het tafeltje past. Zo'n mooie slaapkamer hebben we nog nooit gehad.
Voor de 'finishing touch' moet je gewoon naar de kringloop gaan.
Nu moeten we ons nog bezighouden met iets voor aan de muur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten