Inktlap.

Het is bijna vakantie en dan neem ik altijd wat tekenspulletjes mee. Nu ben ik vooral bezig met pen en Oost-Indische inkt. Het is een heerlijke bezigheid: allerlei mooie dingetjes met potlood tekenen en erna overtrekken met inkt.

In mijn kinderjaren was die inkt dramatisch voor mijn schrijfkunsten. Als je linkshandig bent, veeg je elke keer dwars door de natte inkt heen. Ter compensatie draaide ik mijn hand nog verder door naar boven, zodat je een beetje boven de letters zat met je vingers. Het ging natuurlijk regelmatig mis, zodat ik nooit verder kwam dan een mager zesje, al stonden de letters nog zo mooi op papier.

Ik vermoed dat dit de oorzaak is van mijn extreme linkshandigheid. De ballpoint is voor mij dan ook een geweldige uitvinding geweest.

Als ik in de supermarkt extra geld opneemt bij het pinnen, willen ze een handtekening van me op de kassabon. Ik moet de bon een kwartslag draaien om mijn merkteken neer te zetten. De kassière kijkt meestal een beetje bevreemd toe.

Het is geen beletsel geworden om pentekeningetjes te maken met kroontjespen en inkt. De uitdaging is groot om het vlekkeloos te doen, maar regelmatig moet ik toch smetten wegkrassen. In het vuur van het tekenen heb ik vaak te weinig geduld om natte delen te laten drogen.

Ik was gisteren bezig met stukjes keukenpapier om overtollige inkt van het pennetje te vegen, toen ik plotseling aan de inktlap van vroeger dacht: uit restjes stof knipte mijn moeder met een kartelschaar ronde lapjes en naaide ze met een mooie knoop op elkaar vast.

Restjes stofjes heb ik altijd wel en de knopendoos is rijk gevuld, dus die inktlap was snel gemaakt en gaat lekker mee op vakantie.