vrijdag 29 september 2017

Genieten van de herfst.

Wat is de herfst er vroeg bij dit jaar! De veelbelovende bramenoogst hangt in de tuin te verschrompelen. Of de bramen nog rijp zullen worden dit jaar … Gelukkig staat er een wijnfles vol sap in de koeling, samen met een weckpot vol bramenjam. De scones en de Haagse Bluf zijn veilig gesteld. 


Het is de hele week alweer mistig in de ochtend. Ook vanmorgen begint de dag weer wazig. Omdat het vandaag zo'n beetje de laatste droge dag wordt met een lekkere na-zomerse temperatuur, stappen manlief en ik vroeg op de fiets met in de tas een thermoskan heet water en oplos-Wiener-melange. Het werk dat vandaag wacht kan prima vanmiddag gedaan worden. 
We koersen, zoals elke herfst, weer richting Berger Duinen. Het wordt langzamerhand een vaste traditie. We stappen ook elke keer even van de fiets bij de waterplas in de Waterleidingduinen. Het verstilde water in combinatie met de herfstachtige begroeiing op de oevers geeft een eindeloos gevoel van rust. Ik herinner me deze plek op een keer in een ander jaargetijde. Het water oogde toen heel donker. De zonnestraaltjes lieten duizenden diamantjes schitteren in het water, adembenemend mooi en onbetaalbaar. 


De spinnen leefden de hele zomer zo'n beetje onzichtbaar tussen de struiken. De herfst maakt hun aanwezigheid plotseling weer zichtbaar. Tussen de uitgebloeide heidestruiken zijn plotseling de mooiste weefsels gesponnen.



Verder kijk ik vandaag weer mijn ogen uit aan de paddenstoelen. De mooiste exemplaren schieten omhoog, ook al weer een onzichtbare wereld die zomaar even zichtbaar wordt, genieten.








Op weg naar huis rijden we nog een stukje fietspad waar in de herfst bij het korter worden van de dagen de boomstammen steeds donkerder worden en de bodem steeds bruiner. Dit is het begin.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten