Het betonnen hondje is terug.

Hij staat er weer, ons betonnen hondje. Op 3 februari schreef ik over onze ontvreemde tuinbeeldjes. Het is een heel gedoe geweest om het beestje terug te krijgen.We vonden na de aangifte nog een foto uit 2011 van Sint Maarten. Daar was nog net een stukje van de kop op te zien. Die heb ik opgestuurd naar de politie om bij de aangifte te voegen. Een reactie leverde dit niet op.

Een paar weken later vond Bertje een foto op zijn telefoon, die hij ooit van zijn mountainbike had gemaakt gemaakt. Je zag precies achter het stuur vogeltjes op de rand van de plantenbak staan. Probleem is, dat je de foto's die je opstuurt naar de politie, moet verkleinen naar 100 kB. Er bleef een geblokte foto over. Als reactie kwam er een mailtje dat de foto niet geaccepteerd werd. Toen werd het heel stil.

Wel hoorden we in de buurt, dat de dader een verwarde vrouw was die 's nachts haar bed uitstapte om tuinbeeldjes gaan stelen.

Sinds januari stonden onze beeldjes bij de politie en twee maanden later  waren we nog geen stap verder gekomen, raar toch? Inmiddels spookte de gedachte door mijn hoofd; 'Zou iemand van de politie onze spullen mee naar zijn eigen huis hebben genomen?'

Het werd tijd om in actie te komen. Verleden week woensdag zat ik met een USB-stick met foto's in ons wijkcentrum. Volgens de website zou er spreekuur zijn, maar het bleef donker in het kantoortje. Toen ben ik maar gaan bellen; ik kreeg een vriendelijke dame aan de lijn die me met de wijkagent door wilde verbinden. Maar de wijkagent nam niet op. De dame zou een mailtje sturen naar de betreffende persoon, maar mooi geen reactie. De dag erna heb ik een mail naar de politie gestuurd met mijn frustraties over het verloop van de hele zaak.

Gisteren, een week later, kreeg manlief een telefoontje; een vriendelijke wijkagent. 'Ik moest u bellen. Wat is er aan de hand?' Manlief deed alles uit de doeken.De agent wist over welke tuinbeelden het ging, maar die waren allemaal al naar grof vuil afgevoerd. Er was om een of andere reden nog wel een hondje, maar dan moest manlief die zelf op het stadskantoor komen halen. Omdat manlief het hondje waarschijnlijk niet zomaar mee zou krijgen, is de wijkagent met hem meegegaan. 

Eindelijk is het hondje dus weer thuis. Voor alle zekerheid heb ik nu eerst even een foto gemaakt. Die vogeltjes zullen we wel nooit meer terug krijgen. Ik ben benieuwd in welke tuin die terecht zijn gekomen.