Gevulde paprika's, heerlijk.

Het was een hele klus om de hele familie een smakelijke maaltijd voor te schotelen. De een hield niet van prei, de ander niet van hachee en de derde niet van kool. Er was geen beginnen aan, dus van het begin af aan was het eten wat de pot schaft. Dat is me niet altijd in dank afgenomen. Maar het lijkt erop dat ze, nu ze een eigen gezin hebben, wel van alles op tafel zetten. Nu hebben ze zelf kinderen die niet alles lusten, maar dat mogen ze lekker zelf oplossen.

Bertje is een geval apart. Hij hield niet van aardappels en hij houdt er nog steeds niet van. Maar hij heeft een vriendin die alleen van aardappels met groente houdt. Dus ik vrees, dat hij regelmatig een maaltje aardappels voorgeschoteld krijgt.

Toen de hele bups nog thuis woonde, aten we eens in de twee weken gewoon patat met een kroketje of een frikadel en ijs toe. Ik stond dan drie kilo patat weg te bakken, voordat de honger was gestild. Maar er werd in ieder geval niet gezeurd op zo’n dag, heerlijk.

Op een gegeven moment kwamen de paprika’s in de winkel. Ik kreeg een recept in handen van gevulde paprika’s. Het leek me wel aardig om eens uit te proberen. Het potje moest een half uurtje pruttelen voordat het gaar was. Dan begon het in huis heerlijk te ruiken. Alle gezinsleden kwamen langzaamaan thuis. Ik verwachtte wel wat afkeurende opmerkingen. Maar nee, de een na de ander zei: ‘Wat ruikt het hier lekker? Wat gaan we eten?’ Het was ongelooflijk, de hele pan met acht gevulde paprika’s werd leeggegeten.  Dat werd mijn favoriete gerecht om klaar te maken.

Complimenten kreeg ik daarna niet meer, dat hoeft ook niet. Ze gingen het huis uit het studentenleven in. En nu het grappige. Ik ben heel wat keren opgebeld: ‘Mam, dat recept van die paprika’s, hoe gaat dat?’ Of dat geen compliment is … Dan moesten ze voor de studentenclub koken en kozen ze voor gevulde paprika's. Elsje heeft het zelfs gebruikt toen ze voor de eerste keer voor een speciale vriend zou koken. Listig, de liefde van de man gaat immers door de maag.

Dit is de eerste kookpoging van Henkie.

Gevulde paprika’s.

Nodig voor de tomatensaus:

- 4 dl. bouillon van 1 blokje vleesbouillon

- 40 gram margarine

- 1 ui, fijngesneden

- 1 theelepel paprikapoeder

- 1 klein blikje tomatenpuree

- 2 laurierblaadjes.

Nodig voor de paprika’s:

- 4 paprika’s, liefst die goed rechtop kunnen staan.

- 2 ons rijst, of een restje rijst.

- 3 varkens-saucijzen.

Begin met het koken van de rijst (als die nog niet gaar is) en maak de bouillon klaar.

Neem een pan waar de paprika’s rechtop in passen en smelt de margarine hierin.

Voeg de ui toe, lichtbruin bakken. Strooi er de paprikapoeder over. Kort verder bakken.

Doe hierna de tomatenpuree erbij, goed roeren.

Voeg de bouillon toe met de laurierblaadjes.

Laat de tomatensaus tien minuten zachtjes pruttelen.

Snijd ondertussen de kapjes van de paprika’s af. Haal de zaden eruit. Was ze schoon en op de kop uit laten lekken.

Snijd van de kapjes het resterende vruchtvlees fijn.

Verwijder het vel van de saucijzen en snijdt het vlees in stukjes.

Schep rijst, paprikastukjes en saucijs goed door elkaar en vul er de paprika’s mee.

Zet de paprika’s rechtop in de pan en laat ze 30 minuten op een zacht pitje pruttelen.

Ik herinner me nog, dat mijn ouders op vakantie waren en broer en ik een weekje alleen thuis waren. ‘Wat wil je eten?’, vroeg ik hem. ‘Doe maar sla, altijd goed.’ Dus zette ik hem elke dag fijngesneden sla met slasaus voor. Na vier keer zei hij: ‘Als je morgen weer sla hebt, gooi ik ’t in je gezicht.’ Het is ook nooit goed.