Kiezen.

Welke partij?

We moeten heel wat kiezen in deze tijd. Over twee weken gaan we naar de stembus. Voor mezelf staat de keuze wel vast. Al jarenlang stem ik op dezelfde kleine christelijke partij. Dat komt omdat deze partij staat voor de wijze waarop ikzelf in het leven sta: barmhartigheid betonen aan mensen die dat nodig hebben, verantwoordelijk dragen voor het milieu en ruimte gunnen aan mensen die geloven.

Toch vind ik het heel spannend. Er zijn zoveel mensen die nog niet weten op welke partij ze gaan stemmen. Er wordt druk gepeild door allerlei onderzoekbureau's. Een partij kan er goed voor staan, maar als de lijsttrekker de dag erna op televisie niet goed uit de verf komt doordat hij zijn dag niet heeft, kan het zomaar gebeuren, dat diezelfde partij er een week later heel slecht voor staat. Doodeng vind ik zulks; met een beetje pech wordt een nieuwe regering mede bepaald  doordat mensen die gekozen zijn omdat ze de laatste week voor de verkiezingen in topvorm waren en niet om de standpunten waar ze voor staan. Ik hoop echt dat iedereen die naar de stembus gaat zijn keuze bepaalt aan de hand van zaken die belangrijk zijn.

Welke behandeling?

De laatste maanden zijn manlief en ik bezig geweest met een andere keuze. Nu hij iets kwaadaardigs in zijn lijf heeft, moesten we een behandeling kiezen. Er waren vier opties. Twee opties vielen bij nader inzien af, maar twee mogelijkheden bleven over en daar moesten we samen over nadenken. Het werden  lastige weken, want bij beide behandelingen waren voordelen, maar ook nadelen. Dus werd het een kwestie van plussen en minnen, nadenken over wat het minst erg voor hem zou uitpakken. Gelukkig werden we hierin goed begeleid en verleden week is hij begonnen met een lange reeks van bestralingen. Toch slaat soms de twijfel nog toe, hebben we de juiste keuze gemaakt? Maar er is geen weg terug.

Welke methode?

Vandaag begint de lijdenstijd, de veertigdagentijd noemen ze het tegenwoordig. Dat klinkt wat minder zwaar. Het is de tijd waarin we bezig zijn met het lijden en sterven van Jezus, de zoon van God.

Vroeger, toen het nog lijdenstijd heette, werd er in mijn beleving door de protestanten niet veel aan gedaan. Alleen de dominee hield zondags een preek over het lijden en sterven van Jezus. De katholieken deden dat anders: ze vierden vol passie carnaval, op de woensdag erna (vandaag dus), gingen ze naar meneer pastoor en haalden een askruisje. Hierna volgde een periode van vasten. Carnaval vieren, daar zijn ze in het katholieke zuiden nog steeds heel erg goed in. (Ons Henkie doet tegenwoordig ook mee) Het vasten is wat op de achtergrond geraakt, heb ik zo het idee.

Tegenwoordig worden aan ons, protestanten, allerlei methodes aangeboden om bezig te zijn met de veertigdagentijd. Er zijn boekjes om te lezen en om Bijbelstudie te doen, alleen of met een groepje. Er is een kalender waar je elke dag een blaadje vanaf kunt scheuren met een tekst die je in je gezin kunt bespreken.  Het is lastig kiezen, want elke methode heeft wel iets moois te bieden. Dit jaar heb ik ervoor gekozen om elke dag een mailtje te ontvangen van ‘Vrij Zijn’ om echt bezig te zijn met het lijden van Jezus, de zoon van God. (zie onderstaande link) Ik laat me verrassen.

https://www.vrijzijn.nl/pasen/wonder1-jeruzalem/?utm_source=nieuwsbrief&utm_medium=email&utm_content=jeruzalem&utm_campaign=40dagen_1