Niets is zo veranderlijk als de buienradar.

We hadden het woeste plan opgevat om met ons caravannetje naar de Moezel te rijden en daar mooie fietstochten te maken langs de rivier. Maar voordat we op pad waren, kwamen er berichten binnen van rivieren die buiten hun oevers traden. En dat soort berichten bleven komen. Die woeste plannen hebben we dus maar even in de ijskast gezet.

Hier in Nederland was het weer ook niet geweldig. Maar toen er een zonnig maandag werd beloofd, hebben we onze spullen gepakt en zijn we de zaterdag ervoor op pad gegaan met het idee dat we heerlijk van de zon konden genieten als we ons eenmaal geïnstalleerd zouden hebben. Het resultaat was triest: die maandag heeft het in heel Nederland minstens negen uur onafgebroken geregend. In Westerwolde, in de zak van Groningen, was het nog een graadje erger. Daar werd het gewoon niet droog. Op de buienradar zag je enorme wolkentreinen (om in de sfeer van de Tour de France te spreken) opschuiven naar de noordoostkant van het land. We hadden het meest regenrijke plekje van Nederland opgezocht en dat bleef zo. En beloofde de buienradar eens een droge dag, dan zag dat er een uurtje later zomaar weer anders uit. We laten ons niet zo snel uit het veld slaan en hebben de hele week toch prachtige fietstochten gemaakt tussen de buien door en af en toe in de buien.

Westerwolde is een prachtig gebied om doorheen te fietsen en te wandelen. Het heeft bos, landbouwgronden, de Ruiten-AA en het Ruiten-AA kanaal. Langs dat kanaal zijn aan een zijde vaak nog onverharde wegen. De oude bruggen en sluisjes moeten met de hand bediend worden, net als vroeger. Het geeft een heel bijzondere sfeer.

De maandag erna was het lekker zonnig weer in Westerwolde. We hebben we de boel opgepakt om achter Winterswijk alles weer neer te zetten. Het regenachtige weer namen we gewoon mee, want toen daar de voortent weer opgebouwd moest worden, regende het zo hevig, dat ons veldje behoorlijk blank kwam te staan. De mat kon niet eens in de voortent neergelegd worden, dus leefden we van dat moment op het gras. De wolkentreinen hadden zich die week verplaatst naar de Achterhoek, gewoon achter ons aan. Maar toch hebben we weer prachtige fietstochten gemaakt tussen de buien door. Af en toe moest je de beschutting van een boom of een afdak opzoeken en regelmatig moest je veel kracht zetten op je pedalen om niet midden in een modderplas omver te gaan. Elke dag fietsten we ook een stukje over de grens. Er was dan wel geen Moezel daar, maar het was toch Duitsland. Eerlijk gezegd vind ik Nederland veel mooier, gezelliger en kneuteriger. Zodra je de grens over steekt, wordt alles strak en opgeruimd. Er worden daar bovendien enorme windmolenparken opgebouwd. Het lijkt een beetje op buurtje pesten.

Het mooie van de Achterhoek zijn de vele beken die er stromen. Vlakbij de camping loopt ook zo'n beek, de Ratumse Beek. Als je goed in het struikgewas kijkt, dan zie je dat er langs de oever een smal paadje loopt. Dat meandert mee langs het water. Af en toe loopt het steil op en af, wat een mooie beek. De tijd lijkt er stil te hebben gestaan. Ik vraag me af of de Moezel hieraan kan tippen. Maar misschien gaan we dat nog eens checken.

Na acht dagen hadden we het bekeken en zijn we lekker naar huis gegaan. De wolkentreinen hebben zich hier aan de westkant van het land niet meer vertoond. Zo gaat dat soms.