Manlief en de clown.

Dit verhaal heb ik opgeschreven toen Bertje en Henkie nog op de basisschool zaten:

Heel onverwachts kregen we twee vrijkaartjes voor het grote circus, dat de stad aandeed. De kaartjes waren bestemd voor de voorstelling op de volgende middag. Helaas was ik zelf niet in de gelegenheid om te gaan, maar manlief zei, dat hij héél misschien op tijd thuis kon zijn om er met de zonen heen te gaan. Voor alle zekerheid beloofden we de jongens vooraf niets.

Toen ze de volgende dag uit school thuis waren en manlief warempel ook op tijd thuis kwam, zeiden we: “Kom, trek je jassen aan, jullie gaan nu mee naar het circus.” Dat was een onverwachte verrassing. Ze waren direct blij opgewonden.

Na drie uur kwamen ze terug, vol van enthousiaste verhalen. Ze hadden een plekje vooraan gekregen op fluwelen kussens. Het waren duidelijk ereplaatsen. Ze zagen veel wilde beesten langskomen en één tijger had voor hun neus een scheet gelaten. O, ja en papa had de clown moeten helpen. Ik stond meteen op scherp. “O ja, de clown helpen?” “En hij liet het elastiek schieten”, lachte de jongste. Ik probeerde wat meer aan de weet te komen, maar de jongens waren alweer verder met hun verhalen. Ik keek manlief aan. “Niets bijzonders”, mompelde hij. En daarmee was het onderwerp afgedaan. Tenminste, zo wilde hij dat. Hij staat namelijk niet zo graag voor paal. Ik raakte toen pas echt geïnteresseerd. Als hij zo doet weet ik namelijk zeker, dat er iets is gebeurd.

Toen het ’s avonds rustig in huis was, probeerde ik het nog eens. “En… hoe vond je het circus?” “Och, het was wel aardig, maar je weet, dat het circus niet bepaald mijn voorkeur heeft.” Hij wilde weer verder gaan in zijn krantje. “Wat was dat nou met dat elastiek en die clown?” “Niets bijzonders, ik moest even helpen, je kent dat wel.” De krant bleef bijzonder interessant voor hem. “Nou vertel op.” Toen kwam het verhaal eruit. De clown had een act met een elastiek en omdat hij vooraan zat, moest hij het elastiek vasthouden van de clown. De clown liep van hem weg en manlief moest het elastiek overgeven aan de directeur van het circus, die het prompt losliet en naar boven ging staan kijken. Het elastiek schoot tegen de broek van de clown en papa kreeg van de clown op zijn kop tot grote vreugde van zijn zonen. Het verhaal werd natuurlijk nog een keer op dezelfde manier overgedaan en toen papa voor de derde keer het elastiek kreeg aangereikt, trok de clown snel zijn hand terug en liep weer weg. O, wat had ik er graag bij willen zijn.       

 Anatole Jakovsky

Schrijnende tegenstellingen.

Wat een heerlijke zomer hebben we achter de rug: ons veertig-jaren-huwelijksfeest, een fijne week met kinderen en kleinkinderen op vakantie en daarna ook nog eens twee weken samen kamperen in ons mooie landje. En wat hebben we genoten van het heerlijke weer.

Terwijl wij met zoveel plezier deze zomer beleven, komen er via de media allerlei vreselijke berichten binnen. Het houdt maar niet op: de ramp met de MH17, de oorlog in Oost-Oekraïne, Israël contra Hamas, in Afrika ebola die bijna niet meer beheersbaar is, in Noord Irak ISIS contra Yezidi’s, Christenen en andersdenkende moslims. In de krant las ik, dat het in meer dan 80 van de 162 landen onrustig is. Een half miljard mensen moet leven in oorlogsgebied. Het staat in schrijnend contrast met ons leven hier in het vrije westen.

We hopen op vrede op deze aardbol, maar we lijken aan te koersen op een allesvernietigende wereldoorlog.

Het geeft een onmachtig gevoel. Wat kun je hier in vredesnaam aan doen. 2000 Jaar geleden vertelde Gods zoon, over een tijd die zal komen voordat hijzelf terug zal keren naar deze wereld. Daarna zal alles nieuw worden: geen oorlog, geen pijn en ziekte, maar vrede.

 Mattheüs 24

Ondertussen moeten wij hier doen wat we kunnen doen. Dat is omzien naar de mensen om je heen die het moeilijk hebben. En niet vergeten de portemonnee te trekken voor mensen ver weg in nood. Op dit moment hebben de mensen in Noord Irak dringend hulp nodig. Helpen kan onder andere via Stichting Vluchteling of de gezamenlijke hulpactie van Dorcas, Tear en Woord&Daad, ZOA en Redt een Kind. 

En als christen bidden we voor al die mensen die in nood zijn in deze wereld.

How long O Lord  (= link naar You tube)

How long O Lord, will You forget me?
How long o Lord will You look the other way?

How long O Lord?

How long O Lord must I wrestle with my thoughts 
and everyday have such sorrow on my heart.

Look on me and answer, O God, my father.
Bring light to my darkness before they see me fall.

But I trust in Your unfailing love,
Yes, my heart will rejoice.

Still I sing of Your unfailing love.
You have been good.
You will be good to me.

(Psalm 13)

Apie, een breipatroon.

Gisteren pasten we voor de eerste keer na de vakantie weer op, op Nan en Sam. Tis kwam ook mee, want de scholen zijn nog niet begonnen. Ze had haar lievelingsknuffel mee, Apie. Het beestje heb ik twee jaar geleden gebreid naar een patroon uit een of ander naaiblad. De knuffel was zo grappig, dat Tis ‘m meteen maar geadopteerd heeft. Japie moest ie heten. In eerste instantie ging ie mee uit logeren. Maar de logeerpartij duurde zo lang, dat ik ‘m ter adoptie overgedragen heb aan Tis. Gisteren had Apie een onderhoudsbeurt nodig. Hij was wat dun en rafelig geworden. Enfin, na wat geknutsel verkeert ie nu weer in een prima conditie.

Er was voldoende materiaal over om een tweede knuffel te maken. Dat werd Apie. Ik heb ‘m in het speelgoedhoekje neergezet. Nan kwam en vond dat Apie bij haar moest komen logeren. Ik heb Apie een weekendje mee gegeven, maar nu is ook Apie permanent uit logeren. Gisteren stond Nan naar mijn gerommel met Japie te kijken. Dat vond ze wel interessant. Ze wil Apie volgende keer meenemen, want hij is te dik geworden, zo vindt ze.

Ik twijfel nog of ik me aan een derde aap ga wagen, want er zijn nog meer kleindochters.

Japie

 Nodig voor de aap:

·         7 kleuren breikatoen, normale dikte. Voor het lijf is wat meer nodig.

·        2 breinaalden 2 ½

·         haaknaald nr. 2 ½

·         klein stukje donkerblauw vilt

·         fiberfill voor de vulling

Het lijf:

Zet 132 steken op met de hoofdkleur. Brei in tricotsteek.

Brei in de eerste naald alle steken samen → 66 steken.

Bij een lengte van 11 cm. beginnen de armsgaten: brei 16 st. en laat de andere 50  steken wachten. Brei de 16 steken tot een hoogte van 14 cm. en laat nu deze steken wachten. Doe hetzelfde met de volgende 34 steken op de naald en daarna met de laatste 16 steken.

Brei met alle 66 steken verder tot het werk 15 cm. lang is. 
Minder 10 steken gelijkmatig verdeeld door twee steken samen te breien → 56 steken.

Bij een totale lengte van 24 cm. alle steken samen breien →28 steken.

Deze steken in één keer afkanten.

De benen:

Zet 22 steken op en brei 15 naalden in tricotsteek. Brei hierna elke keer 6 naalden tricotsteek in een andere kleur tot een totale lengte van 25 cm. Kant in één keer af.

Brei het andere been op dezelfde manier in dezelfde kleurvolgorde.

De armen:

Zet 16 steken op en brei 11 naalden in tricotsteek. Brei hierna elke keer 6 naalden tricotsteek in dezelfde kleurvolgorde als bij de benen. Kant bij 20 cm. de steken in één keer af.

De staart:

Zet 12 steken op in dezelfde kleur als het lijf en brei in tricotsteek tot een lengte van 29 cm. Knip de werkdraad af en haal ‘m door de steken heen. Hecht de draad af. Dit is de onderkant van de staart.

Sjaal:

Zet 24 steken op en brei tricotsteek. Brei in twee kleuren, elke kleur twee naalden tot een totale lengte van 63 cm. Afhechten.

Werk de sjaal af met aan elke kant 7 franjes van drie draden (14 cm, dubbelgevouwen).

Snuit:

Haak een ketting van 3 lossen en sluit deze met een halve vaste tot een ring.

Haak rondom de ring 6 vasten, toer sluiten met een halve vaste. Ga door in vasten.

Tweede toer: in elke vaste 2 vasten.

Derde toer: twee vasten in elke tweede vaste.

Vierde toer: in elke derde vaste twee vasten haken.

In de vijfde toer in elke vierde vaste twee vasten haken.

Verder gaan als de vijfde toer tot de cirkel een doorsnee heeft van 6 ½ cm. Afhechten.

Haak voor de mond een ketting (in een andere kleur) in de twee-voorlaatste toer.

Oren:

Haak een ketting van 4 lossen en sluit deze met een halve vaste tot een ring.

Haak rondom de ring 6 vasten en haak de tweede t/m de vijfde toer als bij de snuit. Haak de vijfde toer in een andere kleur. Afhechten en het andere oor op dezelfde manier maken.

Haren:

Haak een ketting van 56 cm. lang.

Afwerken:

Naai de snuit op de kop. Knip van het vilt neus en ogen en naai dit op de snuit.

Sluit been- en armnaden en de midden-achternaad van het lijf. Naai de staart er meteen tussenuit.

Vul benen en armen en naai ze aan het lijf. Vul het lijf.

Sluit de bovenkant van de kop en naai hierbij het haar ertussen uit als lussen van 3 cm. hoog.

Naai de oren aan de kop. Rijg een draad door de halslijn. Aantrekken en afhechten.

Senioren op vakantie.

Aan alle goede dingen komt een eind, zo ook aan onze vakantie. Het is weer fijn geweest.  Doordat manlief bij het onderwijs werkt, kunnen we alleen in het hoogseizoen op vakantie. Dan kan het best druk zijn op de campings. We houden eigenlijk van rust. Daarom parkeren we ons caravannetje altijd op natuurcampings. Tot dit jaar zijn die eigenlijk nooit vol geweest. Als de zomervakantie aanbreekt, wachten we tot de weerman op tv veel moois voorspelt. “Zullen we?”, zeggen we dan tegen elkaar. Ik stop de inhoud van de wasmand in de machine. Manlief belt de boer waar de caravan gestald staat en binnen een dag zijn we op pad.

Natuurcampings worden bevolkt door jonge gezinnen, die opgewekt van camping naar camping fietsen. Maar vooral zijn er veel senioren en leerkrachten. Als je maak een praatje maakt bij de afwasbak, kom je er al snel achter wie er bij het onderwijs werkzaam is. Eigenlijk kun je het meteen al zien. De mensen hebben iets ondefinieerbaar herkenbaars. “Ah, u staat zeker ook voor de klas? Ja, ik dacht het al te zien.” Het is bijna de standaard-openingszin. En dan gaat het al gauw over lesgeven, de jeugd, de frustraties en wat al niet meer. 

Natuurcampings zijn plekken waar leerkrachten even anoniem op elkaars schouder kunnen uithuilen.

Senioren op vakantie hebben hun eigen dresscode. De melkwitte benen worden in HN-afritsbroeken gehesen, de voeten gaan in HN-wandelsokken die zich onderscheiden door een L en een R. Ik weet niet wat er voor verschrikkelijks gebeurt als je ze verkeerd aantrekt. De hele uitrusting komt bij de ANWB vandaan. Er zijn stellen die zo aan elkaar zijn gehecht, dat ze identiek gekleed gaan, zelfs beiden een zelfde HN-rugzak op hun rug hijsen. Ik moet eerlijk bekennen dat wij soms ook wel aan deze onzin meedoen.

We fietsen graag, mooie tochten door de plaatselijke VVV uitgezet. Of we volgen de knooppunten. Wij zijn grijze duiven, maar de laatste jaren worden we regelmatig voorbij gesjeesd door veel grijzere duiven. Rustig trappend racen ze alle mooie plekjes voorbij. Vanuit mijn ooghoeken gluur ik even naar hun wielen. Gelukkig, het zijn e-bikes. Ik hoef me niet te schamen. Soms schat ik hun snelheid verkeerd in en denk nog rustig voor ze te kunnen oversteken. De e-biker moet stevig in de remmen. Gelukkig is het nog niet tot een echte aanrijding gekomen. Waarschijnlijk heb ik in de loop der tijd wel wat mensen boos gemaakt.

We fietsen de Smeerling-tocht in Westerwolde. Die naam hebben we nooit eerder gehoord. Het is een prachtige rit door bossen en langs weilanden. Je fietst naar een prachtig oud gehucht met de naam 'Smeerling'. Onderweg komen we bijna niemand tegen. We zijn geen kilometer van Smeerling vandaan als we ontdekken waar al onze mede-vakantiegangers uithangen. Plotseling lopen er diverse stellen met een wandelroute in de hand door het stroomgebied van de Ruiten Aa te sjokken. Eén stel spreekt me bijzonder aan. Ik zoom mijn cameraatje uit en neem een foto van hen. Ze worden de inspiratiebron voor mijn volgende tekening. Zij loopt heel energiek met veel conditie en hij met de nodige tegenzin ernaast. Hij straalt het uit: Ik wil niet wandelen. Laat mij maar gewoon bij de caravan zitten met een hapje en een drankje.

De rest van de senioren zit in HN-kostuum uit te rusten op het terras van een uitspanning van Natuurmonumenten in Smeerling, de e-bikes keurig in het gelid naast het terras. Ze hebben het weer mooi gepresteerd vandaag.

Een ringenkussentje.

Het is bijna een jaar geleden dat Elsje trouwde met haar Tinus op een prachtige dag in augustus. Het weer was stralend, het bruidspaar straalde en de trouwlocaties waren prachtig. Ik denk er met veel plezier aan terug. Het was de vierde bruiloft in ons gezin. Op deze bruiloft is ook helemaal niets misgegaan. Toen Pientje met Theo trouwde, werd van haar zus de tas gestolen met daarin de sieraden van de bruid. Bovendien raakte er ’s avonds een oom boven zijn theewater.

De volgende bruiloft was van Mientje en Tonio. De organist in de kerk kreeg ruzie met een voetpedaal van zijn orgel. Die wilde namelijk niet meer stoppen met geluid maken. Wij zagen de man worstelen om het geval los te wrikken. Het was een komische vertoning, die met veel armzwaaien gepaard ging. Ondertussen bromde het orgel maar door. Over de thuisreis in een lelijke eend mag ik van manlief niet uitweiden.

De derde bruiloft,van Lientje met Chiel, was een mooie bruiloft, maar de bruidegom stond stijf van de zenuwen en was zelfs niet in staat een dansje te maken.

Elke bruiloft brengt een enorme berg aan voorbereidingen met zich mee. Achteraf vraag ik me altijd af waar ik het toch zo druk mee had. De drukte zat misschien wel voor een deel in mijn hoofd.

Een maand na Elsje trouwde de zoon van schoonzusje. En druk dat schoonzus het had, volgens mij was ze nog erger dan ik. Een paar weken voordat Elsje trouwde ging ik even bij haar langs en toen liet ze het ringenkussentje zien dat ze had gemaakt. Het zag er hartstikke leuk uit. Schoonzusje had band en stof in de plaatselijke lappenwinkel gekocht. Er was nog wat over en die bood ze mij royaal aan: “Misschien wil Elsje ook wel een ringenkussentje.” Natuurlijk wilde Elsje ook een ringenkussentje. Dus ik ben  aan de slag gegaan met mooi resultaat.

paspelband.

                                                   

De satijnen stof had opstaande naadjes in ruitpatroon. Op alle hoeken was een pareltje genaaid.

Het paspelband was in dezelfde kleur als de stof. Verder heb ik dun satijnlint in dezelfde kleur gebruikt, drie ivoorkleurige knoopjes en zilverkleurige kralen. En natuurlijk was er wat zacht vulmateriaal nodig.

Werkwijze ringenkussentje:

- Knip twee gelijke lapjes stof uit, iets groter dan het kussentje moet worden. Let hierbij goed op het ruitpatroon en let op dat de pareltjes niet op de naad terecht komen.

- Leg de lapjes met de verkeerde kant op elkaar en leg het paspelband langs de rand naar binnen met de vulling naar binnen gericht. Rijg de lapjes zo op elkaar.

- Stik de lapjes op elkaar vast langs de vulling van het band. Laat een klein stukje op het midden van een kant open.

- Knip een stukje van de hoekjes weg, bijna tot het stiksel en keer de stof via het opengelaten deel.

- Vul het kussentje zachtjes op en naai de opening met de hand onzichtbaar dicht.

- Voor de versiering heb ik lint in dezelfde kleur gebruikt, dat ik volgens de foto met mooie knoopjes heb vastgezet op het kussentje. Aan de uiteinde van de linten zitten mooie kraaltjes.

- Bij toeval vond ik ook nog mooie letterkraaltjes die ik aan het lint heb geregen.