We mogen eens in de twee maanden gratis door Nederland
treinen. Zijn de twee maanden verlopen, dan is je gratis reisdag ook weg. Twee
maanden, dat lijkt een zee van tijd. Maar we zijn BBB's (Best Bezige Bijtjes) en
voor we er erg in hebben is de uiterste datum bijna weer aangebroken. Deze week is
het zover. Voor vrijdag moeten we treinen en anders jammer dan.
Deze keer kunnen we er eigenlijk niet zo veel aan doen.
Deze reisdag was namelijk bestemd voor de reis naar het kindje dat Elsje en
Tinus verwachten. Twee weken geleden was 'de' datum, maar dit kleintje zit nog zo
lekker bij zijn/ haar ma verborgen, dat het geen haast heeft om op de wereld te
komen. Ondertussen verloopt onze reisdag wel.
Woensdag belooft een mooie dag te worden. We kiezen ervoor
een NS-wandeling te maken in de buurt van de stad waar Elsje en Tinus wonen. Het
zou toch kunnen dat het kindje geboren wordt terwijl wij lekker aan het
wandelen zijn. Dan zijn we mooi dicht in de buurt.
Net na negenen stappen we in een redelijk rustige trein en
sporen naar Amersfoort. Om half elf zijn we al ter plaatse en verwarmd door een
heerlijk zonnetje wandelen we Amersfoort aan de westkant uit. Door de regen is
alles prachtig fris groen.
We lopen over een zandpad langs het spoor, komen langs de
dierentuin, goed te horen aan alle geluiden van exotische vogels en kinderen.
We gaan achter de dierentuin langs over een op-en-neer paadje. Er groeit een heel mooie zwam op een boomstam. Dat doet alweer aan de herfst denken.
Het is heerlijk wandelen in het bos. Een eindje verder passeren we een lapje hei met een bankje. Hier nemen we onze eerste rustpauze. De hei begint hier zowaar ook alweer te bloeien.
Via een zandvlakte en nog meer bos komen we in een villapark Soestduinen. Lieve help, wat een landhuizen. En zou het echt nodig zijn om vier garages onder je villa te hebben? Tussen twee villa's loopt een bospad. Aan het einde daarvan komen we in de Lange Duinen, een prachtige zandverstuiving.
Op deze plek eten we lekker onze broodjes op en houden we siësta. Het is genieten: lekker liggen op onze rug en genieten van de hemel boven ons. Voor we er erg in hebben zeilen we even weg op de wolken.
We worden wakker van twee snuivende honden vlak achter onze rug en schieten overeind. En dat is meteen het minpunt van deze wandeling. Die villapark-bewoners hebben allemaal minstens twee enorme rashonden en die moeten uitgelaten worden. Het barst er werkelijk van de honden. Regelmatig komt er weer een geur van hondenstront langs onze neus, niet prettig.
We wandelen via de zandverstuiving weer naar een bospad. Hier zijn gelukkig alweer wat minder honden. Langs het spoor kuieren we verder en voor we er erg in hebben zijn we in Soest Zuid aangekomen. Daar nemen we de trein naar Utrecht. We checken voor alle zekerheid de mobiel die we de hele tijd paraat hebben gehouden. Helaas, geen kleinkindje geboren. We reizen maar weer naar huis terug. En we hebben twee hele maanden om de volgende vrije reisdag op te maken.