Winterwonderland.

Na een paar jaar zonder vorst en winterse neerslag kunnen we nu zomaar genieten van al het moois dat de winter heeft te bieden. Terwijl er maandag in het grootste deel van het land sneeuw ligt onder een bewolkte lucht, hebben we hier in de noordwesthoek van Nederland stralend winterweer zonder sneeuw. We worden erdoor naar buiten gelokt en wat is het mooi. Manlief en ik lopen een rondje om het grote recreatiemeer in de buurt. 
Van meerdere kanten hebben we gehoord dat er ransuilen in een bepaalde boom zitten en dat willen we zelf wel eens zien. Overigens waren ze er al eerder, maar de laatste jaren hadden we er niet meer over gehoord.

Inderdaad, we tellen er vier, boven in een hoge boom. Onbewogen kijken ze neer op dat stelletje rare snuiters daar beneden. Iemand die in een stad als Groningen woont, vindt ons enthousiasme over een stelletje ransuilen misschien vreemd, want ik las in de krant dat uilen in een wijk als Beijum een volkomen normale verschijning zijn. 
Er komt een vermoedelijke aanhangster van Marianne Thieme langs trippelen die ons vertelt dat dit echt niet kan. Door onder die boom te staan, jagen we die arme uiltjes op de vlucht en moeten ze op zoek naar een andere veilige plek. En waar moeten ze dan weer heen. Het zal vast wel ...😊

Wat maandag ook zo mooi is, dat is de zon die de rietpluimen op een prachtige manier in de schijnwerpers zet. Op zonnige, luwe plekken voel je de warmte alweer op je lijf, genieten.

Maar nu vandaag; ik moet vanmorgen vroeg even op pad. Het is schemerig als ik weer op huis aan fiets. Dan zie ik al ietsje van de 'ruige rijp', zoals weerman Gerrit het vanavond noemde. Geen randjes van poedersuiker langs de blaadjes, maar stekels. Het is schitterend.

Als het helemaal licht is, pak ik mijn fototoestel en maak even een rondje rondom huis. Zelfs het gaas van de afscheiding is versierd door koning winter. 

En hieronder nog wat foto's voor al die arme ploeteraars onder ons, die gewoon naar hun werk moesten.

Prietpraat.

Het is vast wel langer dan 25 jaar geleden dat ik voor het eerst een notitieboekje kocht omdat het er zo mooi uitzag. Het was de eerste keer dat me dat overkwam. Later gebeurde dat vaker. Dan lag er in de winkel zo’n mooi uitgevoerd schriftje, dat gewoon gekocht moest worden. Wat ik ermee ging doen was niet belangrijk.

In de Libelle (of was het de Margriet?) las ik indertijd gekke uitspraken van kleine kinderen. Het was herkenbaar, ook onze jongste kinderen zeiden wel eens iets grappigs. Meestal vergeet je zuks ook weer snel. Daarom heb ik het eerste notitieboekje gebruikt om de leuke voorvallen in op te schrijven. Met de komst van de computer raakte het boekje vergeten tussen andere mooie schriftjes en boeken. Deze week was ik op zoek naar iets anders en kwam het bewuste boekje weer tevoorschijn. Ik vind het er trouwens nog steeds heel mooi uitzien.

Het lijkt me wel leuk om wat voorvalletjes te delen. Hier komt ie:

We hebben een elektrische schrijfmachine aangeschaft. Het valt Elsje (5 jaar) erg moeilijk om ervan af te blijven. We verbieden het haar, maar even later horen we de machine toch weer gaan. “Wat hoor ik daar, Elsje?”, vraagt manlief. “Ik kon er echt niets aan doen, mijn vingers gleden uit.”

Henkie (3 jaar) is naar de speeltuin geweest. “Zo Henkie, dus jij was de conducteur op de trein.” “Nee”, zegt Henkie, “Ik was Henkie op de trein.”

Elsje komt thuis met foto’s van de schoolfotograaf. Op de klassenfoto heeft ze één oog dichtgeknepen. “Kijk je mam”, zegt ze ter verklaring, “Ik wilde de fotograaf een knipoog geven.”

Henkie tegen Bertje (3 jaar): “Als je in de hemel bent, moet je de hele dag binnenblijven, want als je buiten gaat spelen val je naar beneden.”

Bertje: “Mama, heb jij ook een wrat op je borstje?”

Henkie krijgt te horen dat zijn neusamandelen eruit moeten. Hij vertelt onder de maaltijd dat zijn diamanten afgeknipt moeten worden. 
Bertje heeft bij de buren gegeten. Als we vragen wat hij heeft gegeten, zegt hij “Nou gewoon, …viezigheid.”

Henkie helpt bij het ophangen van de was en vraagt dan hoe ik de was het beste kan wassen. Hij heeft zelf het antwoord al: “Met vernieuwde ‘head and shoulders’, dat weet ik van de reclame, goed hè."

We kijken naar oude filmpjes uit de babytijd van Pientje en Mientje. Henkie heeft ze nog nooit gezien en zegt tegen Pientje: “Wat heb jij een mooie moeder!”

Henkie gaat naar groep 3. Hij is wat onwennig en als de juf vraagt of hij nog wat beleefd heeft, zegt hij: “Niets”. “Natuurlijk wel”, zegt juf voor de gek, “je bent in de gordijnen geklommen en hebt de bloempotten omver getrapt”. De week erna is juf ziek en komt er een vreemde juf: “En Henkie, wat heb jij beleefd?” “Ik ben in de gordijnen geklommen en heb de bloempotten omver getrapt”, antwoordt Henkie. De juf vraagt zich verbijsterd af wat voor jongetje dit wel mag zijn.