Aan alle goede dingen komt een eind.

Vanavond zijn we voor de laatste keer in de jacuzzi geweest, deze week heel ontspannend, maar nu is het weer mooi geweest. Thuis hoef ik er geen een. We hebben een mooie week achter de rug al is de wind merkbaar blijven waaien. Gisteren hebben we een bezoekje aan museumdorp Orvelte gebracht. Het is er best wel leuk, maar één van de bewoners bekent, dat het er vroeger zo toch niet heeft uitgezien. Een andere meneer zit op een bankje bij een turfopslag. Hij geeft ongevraagd een lesje in turf. Ik weet nu dat Norit, dat spul dat altijd mee gaat op vakantie tegen darmproblemen, gemaakt wordt uit turf. Tot slot strijken we neer in het Bakkershoes voor een Preuverijtje en genieten van al het goede dat zoiets te bieden heeft: koffie/ thee, veel koek en een klein glaasje Drentse Boerenjongens. Ondertussen wacht er een dame bij de kassa op haar beurt; ze heeft een emaillen kannetje gezien en wil dat graag kopen. We verbazen ons, want het kannetje is alleen nog geschikt als afval met al die zwarte gebutste plekken.

Een heerlijk preuverijtje.

We fietsen door naar Herinneringskamp Westerbork. We zijn er allemaal al eerder geweest, maar het blijft indrukwekkend. We zijn er stil van. Er zijn twee treinwagons bij geplaatst en een originele barak die terug is gevonden. Het huis van de commandant is verpakt in een enorme serre om het te behouden. Meeste indruk maakt elke keer weer het monument van de 102.000 stenen. Voor elke omgekomen Jood, Roma, verzetsstrijder is een steentje geplaatst.

Vandaag is de mooiste dag van de week. We fietsen in een verrukkelijk zonnetje naar het Mantingerzand en maken daar een wandeling. Het is er heerlijk stil en voor de voeten van manlief schiet een hazelworm opzij. Het beestje is niet meer terug te vinden in het struikgewas, maar de hele weg blijven we toch naar de grond turen in de hoop er nog eentje te spotten, maar dat gebeurt natuurlijk niet.

Onderweg zien we soms een ooievaar op een nest. Ook hier in Drenthe zijn ze dus neer gestreken. De lente is begonnen.

Een adder.

Vandaag zijn we weer op  de fiets gestapt ondanks het pijnlijke achterwerk. Maar dat los ik provisorisch op met Q10-zalf. Eigenlijk is dat bestemd voor rimpelige gezichten, maar dan zal het ook helpen op andere ruwe stukken huid.
Deze keer is het Dwingelderveld aan de beurt. Allemaal zijn we er wel eens eerder geweest, maar het is mooi om er weer doorheen te fietsen. Bij de Sterrenwacht in Dwingeloo stappen we af. Het is een onder insiders bekend gegeven dat er op de verhoogde rand naast het pad regelmatig adders in het zonnetje liggen te luieren. Het is niet super zonnig, maar toch zien we een paar mensen met aandacht in een struik turen. Als we met hen mee turen zien we dat er inderdaad een adder ligt, toppie. Eigenlijk ben ik best bang voor slangen, maar zo lukt het wel, veilig op een metertje afstand achter een afscheidingsdraad, net de dierentuin.

  

Zo gemakkelijk kan het dus zijn. Een paar jaar geleden vierden we vakantie bij het Mantingerveld. Het advies was vroeg op te staan als je slangen wilde spotten. Na zonsopgang komen ze namelijk hun holletje uit om zich op te warmen in de zon. Dus stonden we om half zes op en wandelden we het natuurgebied in. Het was een prachtige wandeling, maar slangen waren er in geen velden of wegen te bespeuren. Wel hebben we er veel zonnedauw gezien, ook heel mooi.

  

Dwingelderveld is een prachtig natuurgebied om doorheen te fietsen. Het is genieten, maar het ligt wel heel ver van ons vakantieverblijf af. Als we terug zijn, hebben we  er 66 kilometer op zitten. Ik zal heel veel Q10-zalf nodig  hebben.



Boomstammen en boomkruinen.

Alweer twee dagen verder en tweemaal rond de 45 kilometer gefietst door het Drentse landschap. Geen regen, maar wel heel harde wind, het lijkt hier verdraaid Noord Holland wel. En het is heel prettig om meer dan 20 kilometer met de wind ongeveer in de rug te fietsen, maar je moet ook weer terug en dan zonder hulpmotortje. Het is in ieder geval heerlijk als je je pijnlijke achterwerk van het zadel af tilt en binnen aan de koffie/ thee of het bier kan. En na het eten wacht dan natuurlijk een heerlijk bad, maar daar heb ik het al over gehad.
Gisteren zijn we ergens achter Herinneringskamp Westerbork terecht gekomen. Langs de weg naar Hooghalen staan daar, op een oprit, een paar prachtige houten uilen, gehakt uit een boomstam. We rijden het fietspad op en daar blijkt, vlak voordat het bos begint, een terreintje te zijn waar allerlei kunstwerken met een kettingzaag uit boomstammen worden gecreëerd. Het ziet er allemaal heel leuk uit.

Vandaag hebben we een lange route gefietst naar het noordoosten. Deze keer is het

Boomkroonpad bij Drouwen ons doel. Het is een pittige tocht precies de andere kant op. Maar het gaat weer door een prachtig landschap. Het valt wel op dat heel veel bos- en heide gebied blank staat. Eén keer staat een compleet fietspad onder water en worden we een stukje omgeleid.

We hebben het idee dat het Boomkroonpad een wandeling is boven de boomkruinen. We kopen een kaartje bij het Buitencentrum en lopen naar de ingang, eerst een stukje ondergronds en dan via een wenteltrap omhoog. Als we boven staan, schieten we in de lach. Voor ons is een heel klein ommetje in de hoogte te zien en dat is het dan. Even later zijn we weer beneden; we hebben in ieder geval Staatsbosbeheer gesponsord.





Opa en oma in de jacuzzi.

Bijna elk jaar reizen we om deze tijd naar de Schotse Highlands. Dit jaar zat dat er niet zo in. Zwager en schoonzusje vroegen of we mee gingen naar het Drentse Hoogland. Hartstikke leuk en de naam van de bestemming is bijna identiek. Zwager had verteld dat ie speciaal een huisje met jacuzzi en sauna had gehuurd. Hij houdt wel van een grap, dus wij dachten dat het een geintje was. Maar toen we gisteren arriveerden, bleken er inderdaad een grote jacuzzi en een sauna in het huisje te zijn. Zoiets hebben we nog nooit gedaan. Deze week moeten we er dus aan geloven.

De weersverwachting voor vandaag is niet echt geweldig, maar als we op de fiets stappen is het droog. Op een paar druppeltjes water na blijft het de hele dag droog. De wind valt minder mee. De eerste helft van de tocht hebben we een harde tegenwind. Eerst fietsen we door veengebieden met uitgestrekte akkers, maar op een gegeven moment fietsen we de boswachterij Dwingeloo in. Het is daar heerlijk fietsen door de bossen. We vinden ook een fijn plekje om even op te steken. Hierna koersen we via Westerbork weer op ons vakantieverblijf aan. We hebben toch 44 km. gefietst. Dus we zitten even later voldaan aan een kaasfonduetje.

Maar ja, die sauna en die jacuzzi moeten gebruikt worden. Zwager heeft er wel verstand van. Hij verdwijnt naar boven om de boel klaar te maken. We moeten er echt aan geloven. In het houten saunahok staan de kooltjes te gloeien als we boven komen. Daar gaan we, in ons nakie, het houten hok in. Met een pollepel giet manlief water over de gloeiende stenen. Het begint meteen te stomen en even later zitten we naar frisse lucht te snakken, lieve help. Na even in de stoom gezeten te hebben, kruipen we heel voorzichtig de jacuzzi in die gevuld is met gloeiend heet water. Eerst de tenen van linkervoet, de hele voet, dan de rechtervoet, allemaal heel voorzichtig. Eindelijk kunnen we er helemaal in. Even later zet manlief de bubbleknop om en liggen we in een ruig borrelende watermassa. Dit is dus een jacuzzi. Binnen een half uur vinden we het welletjes. Ik zweet me ongans. Mijn hart klopt als een razende en dat komt niet door de charmes van manlief. Een uurtje later begin ik langzaamaan weer wat bij te komen. Of een jacuzzi en een sauna iets voor ons is? Ik denk van niet, maar morgen gaan we het weer proberen.