Naar het Rijksmuseum.

Als kind van een jaar of dertien ben ik ooit in het Rijksmuseum in Amsterdam geweest. Mijn oom uit Canada was over en hij wilde wel eens naar Amsterdam. Hij vond me oud genoeg om hem te begeleiden. Veel herinner ik me er niet van, wel de wandeling over de Wallen die we samen maakten. Ik zag voor het eerst van mijn leven schaars geklede vrouwen achter ramen zitten. Oompje schudde zijn hoofd over zoveel slechtigheid.
Het tweede wat me bij is gebleven is 'De Nachtwacht' in het Rijksmuseum. We stonden samen voor het enorme schildersdoek. Ervoor was een stevig koord gespannen. Op de achtergrond stond een bewaker. Plotseling stapte oompje over het touw en veegde met zijn hand over het doek. De bewaker vloog op hem af en trok hem boos terug. Oompje keek geschokt en begon stevig in het Engels te oreren tegen de bewaker. Ik hoorde ik hem zeggen dat hij de man niet kon verstaan, want hij was een Canadese toerist. Samen met zijn nichtje was hij in het museum. Hij wilde alleen maar even voelen of het doek echt was. Oompje nam me bij mijn arm, gaf me een vette knipoog en samen liepen we weg. Ik durfde in het museum geen woord meer te zeggen, bang dat ze zouden merken dat we gewoon Nederlands spraken.

Het is vijftig jaar geleden dat dit voorval zich afspeelde. Verleden week is het er eindelijk van gekomen om de kennismaking met het museum te vernieuwen. Manlief en ik hebben tegenwoordig namelijk beiden een museumjaarkaart. We zijn met de auto naar Amsterdam Noord gereden. Dat is niet heel ver bij ons vandaan. Boven het Noordzeekanaal hebben we de auto geparkeerd en zijn op de fiets gestapt. De pont over het IJ vaart elke vijf minuten over, dus in no time rijden we de binnenstad in. Ik ken de weg er redelijk goed, doordat ik vroeger in Oud Zuid naar school ging. Elke dag reed ik toen op mijn fietsje onder het museum door naar school. We nemen nu dezelfde route. Ik vind het leuk om te doen, hoewel het in het centrum af en toe wel spannend is. Je moet soms wel heel rap zijn bij het oversteken.
We parkeren ons fietsje bij het Rijksmuseum (met twee sloten vast) en zijn al snel binnen. We gaan meteen door naar de tweede verdieping. Daar hangen de 'grote meesters'. We hebben besloten om dat vandaag eens goed te bekijken. Ik vind het mooi om al die bekende werken te zien op de Eregalerij. Vooral het werk van Jan Steen is leuk omdat er zo veel humor in zit. Zelf figureert hij nogal eens op zijn werk. Er hangt ook een 'Huishouden' van hem. 

Aan het eind van de Eregalerij komen we in de Voorhal. Wat is het hier mooi: glas-in-lood-ramen, muurschilderingen en versierde plafonds en ornamenten, een prachtige vloer van graniet en mozaïek. Hier hangen geen schilderijen. Maar hier zie je pas goed hoe mooi het gebouw is. We zakken neer op een bankje voor een kleine pauze en genieten.

We lopen door de eregalerij terug langs bekende schilderijen als het 'Melkmeisje' van Johannes Vermeer. Tenslotte belanden we bij de Nachtwacht. Daar is ie dan. Ik denk terug aan mijn oompje, lang geleden. Het schilderij schittert mooier dan in mijn herinnering. Er staan heel wat toeristen bij te kijken. Het blijft dan ook een prachtig schilderwerk. Na al dit moois merken we al snel, dat we genoeg gezien hebben voor vandaag, tijd om naar huis te gaan. We komen binnenkort weer terug.