‘Het Beste van de Bollen’, een fietstochtje.

Nu het weer steeds beter wordt, begint er van alles te kriebelen: ik wil naar buiten en leuke dingen beleven. Een paar weken geleden kwam er een uitnodiging van een zusterkerk in Rijnsburg om een sponsortocht mee te fietsen. Rijnsburg is voor ons onbekend gebied. We hoefden er niet lang over na te denken en hebben ons ingeschreven. 

Deze zaterdag is het zover en heeft manlief de fietsen in de auto geschoven. Het weer is niet slecht, regen wordt er niet verwacht en misschien komt de zon vandaag ook nog wel tevoorschijn. Parkeren is wel een dingetje midden in de randstad, maar de organisatie heeft ons vooraf laten weten dat we de auto op het terrein van de bloemenveiling kunnen zetten. Zo gezegd, zo gedaan. Bij de kerk halen we de fietsroute op; 45 kilometer langs de bollenvelden en door de duinen.

Het is de eerste keer dat deze kerk een fietstocht organiseert, de route is dan ook wat onbeholpen opgeschreven. We moeten regelmatig flink puzzelen om uit te vinden wat er precies bedoeld wordt. Dit is dan ook een goeie kans om ruzie met je wederhelft te krijgen als je elk een andere conclusie trekt uit de beschrijving. 

Jan Steen.

Het eerste stuk gaat dwars door Rijnsburg heen naar Oegstgeest. Ook daar moeten we nog een flink eind door de bebouwing heen voordat we een beetje 'buiten' beginnen te komen. Na Oegstgeest volgt Warmond, een prachtig dorp waar de schilder Jan Steen nog heeft gewoond. Het was weliswaar slechts vier jaar. Maar voor het dorp was dit blijkbaar toch een reden om een buste neer te zetten aan de overkant van zijn woonhuis aan de Jan Steenlaan 36. 

'Koudenhoorn'.

Op deze plek worden we linksaf gestuurd langs de Gemeentehaven en vervolgens over een ophaalbrug naar recreatie-eiland Koudenhoorn. Hier zetten we onze fietsen even stil en drinken een bakkie koffie aan het water. Over het fietspad passeren heel regelmatig mede-fietsers. Er zijn nogal wat mensen uit de reformatorische gezindte bij; mannen keurig in pak met overhemd en stropdas, oudere vrouwen in wijde wapperende rokken en het grijze haar in een knot gedraaid op het hoofd. De jongere vrouwen hebben de lange haren los. Ze zitten strak-gerokt op hun fiets en zijn blijkbaar van plan om de 45 kilometer zo vol te maken, dapper. Vlak  bij ons stapt zo'n echtpaar af. Ze hebben ruzie. Het zou zomaar over de routebeschrijving kunnen gaan, want ik hoor haar zeggen: "Als je het allemaal zo goed weet, dan ga je maar voorop fietsen" Even later verdwijnen ze bakkeleiend uit beeld😏. De hele route over het eiland zal een kilometer lang zijn geweest, waarbij we ook nog in overtreding zijn, want de helft van de weg is wandelpad. 

Bloeiende bollen.

We vervolgen onze weg door de Jan Steenlaan, rijden door de knusse Dorpsstraat en verlaten het dorp weer in de richting van Sassenheim. Het is duidelijk dat we midden in de randstad zitten, want we moeten steeds een flink eind door allerlei woonwijken heen rijden. 

Als we Sassenheim achter ons laten rijden we eindelijk tussen prachtig bloeiende bollenvelden. Er staan hyacinten te pronken in allerlei kleuren. Ze ruiken heerlijk. Drie jonge meiden staan foto's van elkaar te maken met een bloeiend veld op de achtergrond. Ik bied aan een foto te maken van alle drie samen. Dat willen ze wel. Ze komen er prachtig op te staan. Eén van hen biedt aan om ons ook op de plaat te zetten. Dus wij gaan ook samen staan voor het veld. Op onze leeftijd zijn we niet meer zo stralend mooi natuurlijk, maar toch is het een leuke foto geworden van ons saampjes met op de achtergrond een lila-roze kleurend bollenveld. 

Het lijkt de Kalverstraat wel. Grote groepen wandelaars komen ons tegemoet. Er rijdt een enorme toeristenbus over het smalle weggetje. Op sommige velden staan borden met daarop het vriendelijke verzoek om niet tussen de bollen te gaan staan. Veel toeristen trekken zich daar geen fluit van aan. Dus her en der zitten gehurkte vrouwtjes om zich tussen de bollen te laten fotograferen, net zoals ze waarschijnlijk gezien hebben in de toeristische folders. Aan de randen van de velden zie je dan ook veel platgetrapte bloemen. Ik verbeeld me dat de boer knarsetandend achter zijn raam zit met een luchtbuks in de aanslag. 

Langs de Keukenhof naar de duinen.

Via Voorhout komen we in Lisse terecht en volgen de bordjes richting 'Keukenhof'.

In de kerk ter plaatse kun je een sanitaire stop maken en je middagpauze houden met een bakje soep. Het is er zo vol met kletsende en soep etende mensen, dat we na de sanitaire stop snel doorfietsen. Bij de Keukenhof wacht een gigantische file auto's en toeristenbussen om het parkeerterrein op te mogen. Het lijkt me geen pretje om daar nu rond te moeten lopen. Maar dat hoeven wij ook niet. We fietsen gewoon door, richting Langevelderslag. We passeren weer wat bloeiende velden met bijbehorende toeristen en camera's. Niet lang hierna rijden we de duinen in. Daar is het een beetje rustiger. Bij Langevelderslag slaan we rechtsaf. Het is lekker om er te fietsen al moet ik zeggen dat onze 'eigen' duinen een stuk aantrekkelijker en toegankelijker zijn want aan weerszijden van het fietspad is een afscheiding. De zon laat zich nu regelmatig zien, heerlijk. We passeren links een golfterrein en fietsen er omheen, zoekend naar een bankje voor een lunchpauze. Die zijn natuurlijk allemaal bezet met dit mooie weer. 

Welke mafkees heeft er ooit toestemming gegeven om een golfbaan in het duingebied aan te leggen? 
Bij de ingang van de golfbaan vinden zowaar we een picknicktafel waar nog niemand zit. Daar strijken we neer om even lekker uit te rusten. We verbazen ons over de enorme stroom auto's die langs komt rijden en via de slagboom het golfterrein op gaat. Het is frappant, de auto's lijken allemaal op elkaar. Het zijn bijna allemaal langgerekte zwarte auto's met veel chroom langs de randen om glimmende velgen. Blijkbaar is het welgestelde volk ook vatbaar voor hypes.

Noordwijk aan Zee.
Als we weer lekker uitgerust zijn gaan we verder over het fietspad naar Noordwijk aan Zee. In de verte zien we hoge gebouwen en ook de vierkante vuurtoren komt in beeld. Ik heb een zwak voor vuurtorens, dus deze gaat ook weer op de foto voor mijn verzameling. 

Aan het begin de boulevard lonkt een viskraam naar ons. Hoewel we een gevulde maag hebben genieten we er van een heerlijke portie kibbeling. Ziezo, ik hoef vandaag niet meer voor warm eten te zorgen. Vlakbij de viskraam staat een ter ziele gegane boom waar allerlei spullen aan gehangen zijn, de 'vindboom', wat leuk bedacht.

Achter de viskraam staat een standbeeld van een zeemeermin, een massief brok witte steen moet luchtig zeeschuim voorstellen, wat een contrast met het echte schuim. Het naakte beeld vormt een nog groter contrast met het standbeeld van de degelijke koningin Wilhelmina dat een klein stukje verderop te vinden is.

De boulevard van Noordwijk aan Zee oogt chiquer dan in andere kustplaatsen. Maar in wezen lijken alle zee-boulevards op elkaar, veel eettentjes onder hoge appartementencomplexen en hotels. In ieder geval zijn het heerlijke plekken om van het goede leven te genieten.
Na Noordwijk aan Zee is het niet ver meer naar de kerk in Rijnsburg. De route voert ons over het uitgestrekte terrein van de Willem van den Bergh Stichting, een mooie plek om te wonen voor mensen met een beperking. Via de provinciale weg komen we weer op het startpunt terecht. 

We vonden het een leuke tocht om eens een keertje te maken. We hebben voor onszelf weer een witte vlek op de kaart van Nederland ingevuld.Bovendien we kennis gemaakt met de streek waar mijn schoonma haar roots heeft. Ze heeft er in haar jeugd regelmatig gelogeerd. Haar opa was namelijk koddebeier in Noordwijk.