Veel te veel boodschappen.
Het is altijd een beetje een lastige
dag, die laatste dag van het jaar. Eigenlijk kruip ik liefst in een hoekje om
het hele jaar eens rustig te overdenken. Maar er moet van alles gebeuren, om te
beginnen halen manlief en ik wat boodschappen in een winkel vol mensen die hun
karretje volladen met heel veel lekkers. Ik vrees dat het meeste van al dat
spul binnenkort in de afvalbak verdwijnt. Maar ja, een mens moet wel voldoende
in huis hebben met de feestdagen. Zelf trap ik er ook elke keer weer in. Deze
keer kwamen alle kinderen en kleinkinderen met de kerstdagen, dus had ik voor
een weeshuis ingeslagen. Er was zoveel over dat er nu eigenlijk niets meer
gekocht hoeft te worden. En wat ik nu overhoud, kan weer doorgeschoven worden
naar een verjaardag op heel korte termijn.
Foute oliebollenmix.
Ik neem wel weer een pak oliebollenmix
mee. Tot mijn frustratie zijn de oude vertrouwde pakken dit jaar niet meer
verkrijgbaar, zodat ik een pak meeneem met mix, vulling en poedersuiker. Het
spul hoeft niet meer te rijzen, je moet het alleen maar drie minuten laten
staan en dan kun je al met bakken beginnen. Wat ik vreesde komt helaas uit: de
oliebollen zijn niet te pruimen ondanks dat ze mooi rond zijn geworden. Met de
oude mix bakte ik altijd wanstaltige gedrochten die heerlijk smaakten. Ik weet
wel waar mijn voorkeur naar uit gaat. Dit jaar konden de bollen dus wel eens in de
afvalbak verdwijnen. Volgend jaar moet ik maar eens op zoek naar een oud
recept van mijn opa met echte bakkersgist als ingrediënt.
Hachee
rond de jaarwisseling.
Manlief wordt heel gelukkig van een
pannetje hachee. Ik maak de laatste jaren op oudejaarsdag een pan hachee om het
jaar goed af te sluiten, of om het nieuwe jaar goed te beginnen. Dat hangt er
maar van af wanneer je zo’n pannetje leeg eet. Op dit moment staat het pannetje
op het vuur te pruttelen. Het ruikt in ieder geval weer lekker in huis.
Eindbalans.
Als je al je bezigheden afgerond hebt, dan
wordt het tijd om toch eens even rustig te gaan zitten en de balans op te maken
over het afgelopen jaar. Het was een heftig jaar. Op het grote wereldtoneel is
alles anders geworden. Er is een tijd geweest, dat ik dacht dat het leven in
vrijheid en welvaart altijd wel zou blijven, maar nu weet ik dat niet meer zo
zeker. De dreiging van oorlog, milieurampen en ziektes worden groter en het
lijkt wel of het ondanks alle waarschuwingen niet te stoppen is.
Op ons kleine familietoneel heeft zich
ook heel wat afgespeeld. Er zijn vier kinderen verhuisd, één kind is gescheiden,
één kind heeft het te zwaar gekregen met haar werk. Zowel bij manlief en bij mij
is een ziekte vastgesteld. Bij mij een chronische, maar bij manlief een
kwaadaardige, zodat we het nieuwe jaar met de nodige spanning tegemoet gaan.
Toch somberen we niet te veel. Een heel
mooi lichtpuntje in het nieuwe jaar is het kleine mensje dat zijn/haar komst
heeft aangekondigd, echt iets om naar uit te kijken. Alle kinderen en partners hebben inmiddels bevredigend werk gevonden en ook daar kun je niet blij genoeg om zijn. Positief is ook, dat de
ziekte van manlief goed te behandelen is. En wat een zegen is het, dat we zo’n
fijne familie hebben, dat we een warm dak boven ons hoofd hebben en voldoende
eten, drinken en kleding.
Mijn eindconclusie is ook dit jaar weer
dat we gezegende mensen zijn. Heel ons leven is in handen van de God van hemel
en aarde. Daar is het veilig.
